علمی-اجتماعی
|
|||||||||||||||||||
شنبه 21 ارديبهشت 1392برچسب:, :: 14:18 :: نويسنده : شمیلا سیامکی
اصول اعتقادی در عرفان نظری یک سری باورها و مسائل اساسی، مشخصات عمده عرفان نظری را تشکیل می دهد که شناخت آن کمک شایانی به درک رفتارها و چهارچوب فکری یک عارف می کند. و آن ها عبارتند از: حرکت و عمل، اصل و اساس است در بینش عرفانی، تنها بر علم تکیه نمیشود، بلکه عمل، اصل و اساس کار است و علم، خود نتیجه و محصول عمل (درست عکس روش فلاسفه). برای رسیدن به آگاهی عرفانی (همان علم) باید مراحل را پشت سر گذاشت و به سیر و سلوک پرداخت. اعتقاد به حقیقت جهان عُرفا، حقیقت اشیای پیرامون خود و این جهان مادی را در جهان خارج می دانند و معترف اند که آن حقیقت، ظاهر و مظاهری دارد که کثرت، در این مظاهر است. و باطنی دارد که حقیقت محض است و با وحدت کامل خود، از هرگونه کثرتی، منزه میباشد. برداشت اشتباهی که در اینجا صورت گرفته، نسبت دادن عُرفا به ایدهآلیستها است، در حالی که آنچه در اظهارات عُرفا دربارۀ وهم و خیال بودن جهان، مطرح است، همه در مقام مقایسۀاین مظاهر به آن حقیقت کلّی و باطن واحد است. اعتقاد راسخ به وحدت وحدت، تجربه و مفهوم کانونی تمام عرفانهای موجود است و مهم ترین شاخصۀ عُرفا، نگاه توحیدی آنها نسبت به جهان و اجزای آن میباشد. اعتقاد به ریاضت و مجاهده مورد اتفاق مکتبهای عرفانی است که رسیدن به کمالات معنوی، تنها در سایه تلاش و کوشش پیگیر و مشقت بار ممکن است. عارف برای رسیدن به هدف خود باید خود را به آب و آتش زند، بسوزد و دم نزند و در برابر امتحان و ابتلا، استواری و استقامت ورزد. لازمه کشش و جذبه از طرف حق تعالی برای به ثمر رسیدن کوشش
صوفی معتقد است که مجاهده و ریاضت، هر چند لازم است ولی کافی نیست. بلکه جذبه و عنایت پروردگار است که کارساز و مشکل گشاست. در نظر عارف، حتی مانعی وجود ندارد که جذبه الهی و عنایت غیبی، کسانی را در همان ابتدای کار و بدون طی مراحل سیر و سلوک، به درجه معرفت و شهود برساند. نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پیوندهای روزانه پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
نويسندگان
|
|||||||||||||||||||
|